- اجاره نشین
آنکه در محل اجاره ای به سر می برد و به صاحب خانه اجاره بها می دهد، مستاجر
معنی اجاره نشین - جستجوی لغت در جدول جو
- اجاره نشین
مستأجر.
- امثال:
اجاره نشین خوش نشین است، یعنی مستأجر هر جا را که نپسندد به آسانی تواند ترک کردن وجای دیگر اجاره کردن
- امثال:
اجاره نشین خوش نشین است، یعنی مستأجر هر جا را که نپسندد به آسانی تواند ترک کردن وجای دیگر اجاره کردن
- اجاره نشین
مستاء جر آنکه در خانه و ملک دیگری جای گزین میشود: (اجاره نشین خوش نشین است) (مثل)
- اجاره نشین((اِ زِ))
رخصت دادن، رخصت، گواهی صلاحیت دادن فتوی به کسی از طرف یک عالم، آن که در محل اجاره ای زندگی می کند، مستأجر
- اجاره نشین
اجاره دار، کرایه نشین، مستاجر
متضاد: موجر
متضاد: موجر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَ کَ نُ / نِ / نَ)
لغت نامه دهخدا
کسی که در کجاوه نشیند. (ناظم الاطباء). آنکه در کجاوه قرار گیرد و سفر کند: کجاوه نشینی را شنیدم که با عدیل خود میگفت. (گلستان)
(نَ تَ / تَ / نَ شِ تَ / تِ)
لغت نامه دهخدا
کنایت از زاهد. عابد:
سجاده نشینی که مرید غم او شد
آوازه اش از خانه خمار بر آمد.
سعدی (طیبات).
آنانکه ریاضت کش و سجاده نشینند
گو همچو ملک سر بسماوات بر آرید.
سعدی (غزلیات).
عافیت چشم مدار از من سجاده نشین
که دم از خدمت رندان زده ام تا هستم.
حافظ
سجاده نشینی که مرید غم او شد
آوازه اش از خانه خمار بر آمد.
سعدی (طیبات).
آنانکه ریاضت کش و سجاده نشینند
گو همچو ملک سر بسماوات بر آرید.
سعدی (غزلیات).
عافیت چشم مدار از من سجاده نشین
که دم از خدمت رندان زده ام تا هستم.
حافظ
عابد، زاهد، نمازی
